
The American president has given the biggest boost to European integration since the end of the Cold War.
Gideon Rachman – Financial Times
Donald Trump will never win the Nobel Peace Prize. But he should be a strong contender for the Charlemagne Prize – which is awarded annually to the person who has made the greatest contribution to European unity.
The US president has drawn on Russia, undermined trust in the NATO alliance, threatened the EU with tariffs, and fueled the far right in Europe. All of this has had a galvanizing effect on the EU. Fundamental steps toward greater European unity – stalled for decades – are now underway.
There are three main areas to look at. The first is European defence; the second is common European debt; the third is repairing the rift between the UK and the EU.
Dramatic swings in European public opinion support these developments. A poll last week showed that 78 percent of Britons consider Trump a threat to the United Kingdom. Some 74 percent of Germans and 69 percent of French agree. In another poll, France was rated as a “reliable partner” by 85 percent of Germans and Britain scored 78 percent – ??the US has fallen to 16 percent.
Many European leaders agree that Trump’s America is now a threat, though few will say it out loud for diplomatic reasons. They are also aware of how the transatlantic alliance, now in its eighth decade, has made them too dependent on American military support. This is not just a matter of money. The truly dangerous dependencies are on American technology and weaponry.
Europeans can see how much trouble the Ukrainians are in after the Trump administration's decision to cut off intelligence and arms flows. So they are pursuing a two-track policy. They should delay the cessation of American military support for Europe for as long as possible, while preparing for that moment as soon as possible.
That was the logic behind last week’s decision to allow the European Commission to raise 150 billion euros to spend on the EU’s defense industry. The new spending is likely to focus on areas where European countries are particularly dependent on America, such as air defense.
Issuing common European debt is not just a way to raise money for protection. It also offers the opportunity to build the euro as an alternative to the dollar as a global reserve currency. The whims of the Trump administration will mean that there is considerable global appetite for an alternative to US Treasuries as a safe-haven asset.
Tabuja kundër borxhit të përbashkët evropian është tradicionalisht e fortë në Gjermaninë e kursyer. Është thyer pjesërisht gjatë pandemisë. Tani ka të ngjarë të fshihet.
Friedrich Merz, i cili do të jetë kancelari i ardhshëm i Gjermanisë, po lëviz gjithashtu për të përjashtuar shpenzimet kombëtare për mbrojtjen dhe infrastrukturën nga kufijtë kushtetues të vendit të tij për shpenzimet e deficitit. Kujdesi i saj fiskal në të kaluarën do të thotë se Gjermania ka shumë më tepër hapësirë ??për të marrë hua sesa Franca ose Britania me borxhe të mëdha.
Një formë e kejnsianizmit ushtarak mund të ringjallë ekonominë më të madhe të Europës. Siç më tha një biznesmen kryesor francez, me më shumë se një prekje ambivalence: “Është shumë e qartë. Gjermanët nuk mund të shesin makinat e tyre. Kështu që ata do të bëjnë tanke”.
Favorizimi i fundit i Trump për Europën është përshpejtimi i afrimit pas Brexit midis BE-së dhe Britanisë së Madhe. Sir Keir Starmer dhe Emmanuel Macron, liderët britanikë dhe francezë, kanë punuar së bashku ngushtë në Ukrainë. Ata mund të formojnë një triumvirat të fuqishëm me Merz.
Një mekanizëm për rritjen e shpenzimeve ushtarake do të ishte një fond i ri europian i mbrojtjes, në të cilin Britania mund të marrë pjesë. Kjo do të kishte virtytin e shtuar për t’i dhënë Mbretërisë së Bashkuar dhe BE-së një formë të re bashkëpunimi, që shmang rihapjen e kutisë së Pandorës së Brexit.
Perspektiva për të riparuar disa nga dëmet e shkaktuara nga Brexit nënvizon se ky nuk është vetëm një moment kërcënimi për Evropën. Është gjithashtu një moment mundësie. Evropa tani mund të ofrojë në mënyrë të besueshme një mjedis biznesi më të qëndrueshëm se Amerika e Trump – e cila tashmë mund të reflektohet në performancën relative të tregjeve të aksioneve në SHBA dhe Evropë.
Ndërsa administrata Trump shton sulmin e saj ndaj universiteteve amerikane, ekziston gjithashtu një shans për të tërhequr studiues kryesorë në Europë. Hendeku në pagat dhe paratë e kërkimit midis Amerikës së Veriut dhe Evropës është i madh. Por shumat e përgjithshme të parave të përfshira janë të vogla, kur krahasohen me shumat që hidhen për mbrojtje.
Do të ketë shumë mosmarrëveshje dhe pengesa në rrugën drejt unitetit më të madh europian. Franca dhe Gjermania tashmë po përplasen për mënyrën se si do të shpenzojë paratë e tij fondi i ri i mbrojtjes i BE-së.
Çdo përplasje e tillë do të ushqejë skepticizmin e atyre që thonë se Europa nuk do t’i bashkohet kurrë. Kishte dyshime dhe pengesa të ngjashme në rrugën shpeshherë me gunga drejt krijimit të komunitetit origjinal evropian të qymyrit dhe çelikut në vitet 1950 dhe monedhës së përbashkët në vitet 1990. Por udhëheqësit europianë arritën atje në fund, sepse imperativi politik për të rënë dakord ishte kaq dërrmues.
All the great strides forward for European unity have been triggered by geopolitical shocks – first the end of World War II; then the end of the Cold War. Now, courtesy of Trump, we are seeing the end of the transatlantic alliance. Europe responded with strength and invention to the last two great challenges. It can do it again.