What Europe is missing: A strong leader for a new era of Trump

Domestic political debates, the fallout from a global backlash against inflation, immigration and ruling elites, are hampering Germany and France

Jim Tankersley and Aurelien Breeden – New York Times

The return of Donald J. Trump to the US presidency could mark a dangerous turning point for Europe, which is already mired in an economic crisis and shaken by war on its eastern doorstep. This is the moment for European leaders to agree and demand strong leadership from the continent's two largest economies.

France and Germany – which are also the most important countries of the European Union – are trying to answer the call. But they themselves are falling victim to the same political forces that helped Trump gain popularity among conservatives and swing voters in the United States.

The main political parties no longer have the support they once had. Populists and nationalists have grown.

After months of fighting over taxes, spending and the best way to revive Germany's economy, Chancellor Olaf Scholz destroyed his ruling coalition by firing the finance minister. The country seems to be heading for early elections, which according to indications could topple Scholz from power.

A far-right party and a new populist party gained ground in recent regional elections, and Trump's victory could further boost their credibility against the main parties.

In France, President Emmanuel Macron has seen his power erode as a result of a disastrous decision to hold early elections this year. ``France took months to form a government after that vote, which brought a shaky coalition to power.

The uncertainty from Paris to Berlin has created a space that could embolden Russia in its war in Ukraine. That threatens to hamper Europe's ability to respond to a global trade war if Trump imposes steep tariffs on imports into the United States.

It is likely to further complicate efforts by European leaders to create a common industrial policy to protect industries from a surge in low-cost Chinese imports.

And that could complicate the already difficult task of increasing European military spending, which leaders and analysts agree will take on new urgency amid Trump's repeated threats to withdraw from NATO.

There are other, more stable leaders whose roles in Europe could be increased to meet the crisis. But they have their complications.

Keir Starmer, i cili u zgjodh kryeministër i Britanisë këtë verë, tashmë është goditur nga protestat publike për dhuratat që ai dhe gruaja e tij pranuan – dhe vendi i tij nuk është në Bashkimin Evropian.

Giorgia Meloni, kryeministrja italiane, është një populiste që mund të krijojë një marrëdhënie të ngushtë me Trump. Por qasja e saj relativisht centriste ndaj çështjeve ndërkombëtare dhe mbështetja për Ukrainën është në kundërshtim me pozicionet e vetë Trump-it.

Analistët pajtohen se sinjalet për të udhëhequr një Europë më të pavarur dhe më muskulore duhet të vijnë nga Berlini ose Parisi, pikërisht vendet më të trazuara tani.

“Ekziston një krizë shumë e qartë e lidershipit franko-gjerman që po intensifikohet me rënien e koalicionit gjerman dhe me Francën e prekur nga ndarjet e saj të brendshme politike”, tha Alexandra de Hoop Scheffer, presidentja e Fondit Gjerman Marshall në Paris. “Dhe ky është një handikap në skenën europiane dhe ndërkombëtare”.

Jörn Fleck, një drejtor i lartë me Qendrën e Europës në Këshillin Atlantik në Washington, tha se Franca dhe Gjermania po vuanin nga kriza politike “të vetëshkaktuara”.

“Ne po shohim një marrëdhënie shumë më sfiduese,” tha ai. “Gjërat mund të përkeqësohen shpejt përpara se të përmirësohen”.

Macron dhe Scholz e pranuan këtë vështirësi javën e kaluar, por ofruan pak të dhëna se si mund të vepronin për ta përballuar atë.

“Trump u zgjodh nga populli amerikan dhe ai do të mbrojë interesat e popullit amerikan – kjo është legjitime dhe një gjë e mirë”, tha Macron të enjten, në hapjen e një samiti të liderëve europianë në Budapest. “Pyetja është, a jemi ne gati të mbrojmë interesat e europianëve?”

Bota është e përbërë nga barngrënës dhe mishngrënës, shtoi ai, dhe “nëse vendosim të mbetemi barngrënës, mishngrënësit do të fitojnë”.

Scholz, duke iu drejtuar gazetarëve të enjten, pranoi kohën sfiduese të vendimit të tij për të shkatërruar koalicionin e tij duke dëbuar ministrin e Financave, Christian Lindner.

Në vend që të qëndrojnë në detyrë gjatë zgjedhjeve të planifikuara vjeshtën e ardhshme, Scholz dhe koalicioni i tij ndoshta do të përballen me votuesit në mars — dhe Scholz duket se ka të ngjarë të humbasë postin.

“Do të kisha dashur t’ju kisha kursyer nga ky vendim i vështirë veçanërisht në këto kohë të pasigurta”, tha Scholz. Por, ai shtoi se “ne duhet të qëndrojmë së bashku në Europë”.

Për vite me radhë, Macron i ka kërkuar vazhdimisht Europës që të jetë më e bashkuar dhe më e pavarur ushtarakisht, ekonomikisht dhe teknologjikisht – më pak e lidhur me tekat e administratave të njëpasnjëshme të SHBA-ve dhe e pajisur më mirë për të konkurruar me dominimin industrial dhe tregtar të Kinës.

Por ai tani është në një pozitë shumë më të dobët se sa ishte gjatë mandatit të tij të parë.

Qeveria franceze është zhytur në debatet parlamentare mbi një buxhet që është shumë i nevojshëm për të frenuar deficitin dhe borxhin në rritje.

It remains unclear whether the government will be able to deliver the deep spending cuts and higher taxes it is seeking by the end of the year.

A different, but no less divisive, budget debate is playing out this week in Germany.

Leaders will need to agree on steps to plug a budget hole and meet what is essentially a constitutional mandate for balanced budgets outside of emergencies. Disagreement over how to do this helped fuel a split in Scholz's coalition.

An even bigger war may be around the corner.

Trump has called for Germany to spend more on its military, which would require Berlin to increase its defense budget and would come with its own risks.

That would force leaders to take new steps to borrow – or contemplate painful domestic spending cuts. Which can incite voter anger and help extreme parties in the polls. Scholz has expressed a preference for borrowing and has rejected spending compromises. The biggest favorites to lead the next government are the Christian Democrats.

They would change some policies, but remain strong supporters of Ukraine. If they or another major party is able to form a government, analysts say, it could end Berlin's political paralysis – at least for a while.