'Divide and rule' for the mayor? Klosi and Ruçi mess up Vlora

When Gramoz Ruçi resigned from the functions after the elections of April 25, 2021, his gesture was mostly commented on in romantic tones in the media, or with speculations that the withdrawal was forced by an American pressure with a warning of declaring non-grata. Ruçi officially resigned because he could not achieve the electoral objectives in the district of Fier.

It is still not clear to the public if Ruci's withdrawal from active politics was a tactical move related to American pressure or if it was really a sign of his fatigue and taking responsibility for the outcome. What is known for sure in Fier is the fact that Gramoz Ruçi attempted a profitable experiment before leaving himself.

Around 2019, he began to weave a careful scheme to weaken and relativize the positions of Mayor Armando Subashi. Ruçi started to activate it by giving powers to two figures who were out of the game at the time. Appointed Baftjar Zeqaj as director of Albpetrol and reinstated Petro Koçi with organizational duties.

Ruçi justified his move by balancing the balances in the district of Fier where, according to him, "care should be taken with the Malaycastriot factor and the old guard", but in fact the move was an encirclement of Armando Subashi, an old technique of the type " divide and rule".

The only positive result that came from Ruçi's movement was the intensification of the Subashi-Zeqaj war in Fier and the strengthening of Ruçi's own personal positions as "authority over the conflicting parties".

The Zeqaj-Koçi experiment was a complete failure, in the elections of April 25, 2021, the areas covered by Zeqaj and Koçi turned out to be below the historical minimum of votes of the Socialist Party.

Ruci's game to increase votes through the reactivation of the Zeqaj-Koçi clan and at the same time to relativize Subashi's positions, turned from a Machiavellian scheme into a bill for Ruçi himself, since the SP could not achieve the number of mandates it had aimed for. the areas managed by Zeqaj and Koçi had the weakest results.

Ruçi kept this bill in his pocket when he announced his withdrawal from active politics. The effects of his scheme continued later when the SP of Fier degraded into a wild war of witches when after the elections Zeqaj and Koçi launched a campaign aimed at the arrest of Subashi.

Petro Koçi arriti deri aty sa të akuzonte publikisht Subashin për lidhje me grupe mafioze, ndërsa mediat e lidhura direkt me Zeqajn u shndërruan në altoparlantë linçues ndaj Subashit, në unison me narrativën e LSI-së që e akuzonte Subashin për implikime me procedurat e dhënies së truallit për inceneratorin e Fierit.

Ishin të gjitha kosto politike që erdhën për shkak të eksperimentit që bëri Ruçi, për shkak të egos së tij për të krijuar përçarje sa më të fortë në strukturat e Fierit, me qëllim që ta kishte më të lehtë komandimin e këtij qarku.

Ishte shembulli më arbitrar se si përçarja e kalkuluar e Ruçit doli jashtë kontrollit dhe u shndërrua në “boomerang” personal për vet atë.

Shndërrimi i Fierit në një pashallëk ekskluziv të Ruçit për afro një dekadë, solli efekte në shumë drejtime, ndonëse asnjëherë nuk janë analizuar publikisht lëvizjet dhe skemat që ai përdori në Fier.

Menaxherët publikë që Ruçi caktoi sidomos në Albpetrol, në drejtorinë e Ujësjellësit, drejtorinë e patentave apo më pas në institucionin e burgut të Fierit, kanë patur dhe performancën më të dobët ndër drejtorët e qytetit.

Të gjithë të emëruarit prej tij kishin një emërues të përbashkët: Të dobët në rezultate dhe të gjunjëzuar para këpucëve të shokut Gramoz.

Një metodë e vjetër e stilit të qeverisë të Adil Çarçanit ku kontrolli prevalonte mbi suksesin, rezultatet nuk kishin asnjë rëndësi, nuk ka rëndësi sa i paaftë është një menaxher politik, rëndësi ka vetëm se sa i nënshtruar është ai.

Ruçi u tërhoq nga politika duke bërë një tërheqje graduale dhe nga “pashallëku i Fierit”, duke lënë një gropë elektorale, përçarje në strukturat drejtuese socialiste dhe bilanc mediokër të drejtorëve të tij të besuar.

Pashallëku i ri

Por sot ndërsa është i tërhequr nga politika aktive, Ruçi rezulton tepër agresiv nga prapavija me një synim të qartë për kapjen e një pashallëku të ri, Bashkinë e Vlorës.

Dikur Gramoz Ruçi e cilësonte si një gabim strategjik të Berishës implikimin e familjarëve dhe të afërmve të tij në politikë dhe fonde publike.

Madje Ruçi ja përsëriste në formë këshille dhe kryetarit të PS-së Edi Rama domosdoshmërinë e ndarjes me bisturi të liderit nga tundimet e familjes biologjike, ai në disa raste ka organizuar mbledhje dhe takime në Fier ku kritikonte drejtuesit lokalë dhe i këshillonte ata të mos promovonin familjarë të tyre ose farefis.

Një ujk me përvojë dhe i kujdesshëm si Ruçi, ja dinte mirë zararin implikimeve të familjes biologjike dhe farefisit.

“Pushteti lodh vetëm ata që nuk e kanë”, – thoshte dikur Giuglio Andreotti, e me sa duket, tërheqja dhe pensioni i parakohshëm i Ruçit ka dhënë efektet e veta, me sa duket dhe atë ka filluar ta lodhë mungesa e pushtetit, për pasojë standardet që dikur ua predikonte të tjerëve, tashmë nuk i merr as vet parasysh.

Gramoz Ruçi prej afro tre muajsh është aktivizuar në mënyrë agresive për të imponuar në strukturat socialiste të Vlorës një kandidat për kryetar bashkie që është lidhje direkte e tarafit të tij familjar.

Ruçi po synon të bëjë kryetar të Bashkisë së Vlorës vëllanë e dhëndrit të shtëpisë së tij, kandidatin potencial Ermal Dredha.

Ky i fundit vjen nga një familje e shkëlqyer, është i biri i Neki Dredhës ish-kryebashkiak i Vlorës në fund të viteve 90-të, njeri me reputacion shumë të mirë në qytet, ndërsa Ermali ka një karrierë të pasur si diplomat dhe posedon lidhje shumëfishe në botën arabe ku dhe ka funksionuar si përfaqësues i shtetit tonë.

Qëllimi i Ruçit për të investuar vëllanë e dhëndrit të tij në Bashkinë e Vlorës, u bë fakt i kryer pak javë më parë kur Ermal Dredha bëri sërish pasaportizimin në këtë qytet, pasi kishte më shumë se një dekadë që ishte pasaportizuar në Tiranë.

Ruçi nga prapavija e di mirë se Vlora është një terren shumë i vështirë për të, do ishte i tillë dhe sikur ai të vijonte aktiv në politikë.

Në Vlorë dikur mbretëronte Koço Kokëdhima, me të cilin Ruçi ka patur një luftë të ftohtë por shumë të egër në kulisë. Ai e di që linjat e Kokëdhimës i ka krejt kundër.

Në Vlorë ka takate Fatmir Xhafaj, me të cilin Ruçi ka ende hesape të pazgjidhura dhe të paqarta, ndërsa distancimi i Xhafës pas dorëheqjes si ministër, erdhi vetëm pasi Ruçi e lëshoi atë në mënyrë demonstrative.

Ruçi është përpjekur të afrojë Shpëtim Gjikën në Vlorë, mirëpo ky i fundit gjithashtu ka shijen e “lënies në baltë” njësoj si Xhafa, pasi Ruçi ja mbylli dyert kur Gjikës i nisën hallet personale.

Aktualisht Ruçi ka ingranuar si ambasador me palët Mezan Malajn dhe Blendi Klosin, i cili është dhe i dërguari i posaçëm i kryeministrit për këtë qark.

I vetëdijshëm se ka reputacionin e një ujku që sheh vetëm interesin e vet dhe të lëshon në ditë të vështira, Ruçi po punon me një skemë të kujdesshme në Vlorë, ai ka angazhuar tentakula për të negociuar marrëveshje me grupimet që atij nuk ja kanë besën.

Disa mendojnë se Ermal Dredha me CV-në e tij të shkëlqyer profesionale dhe reputacionin e mirë familjar, do ishte më komod nëse do kandidonte jashtë rrezes së ndikimit të Ruçit, sepse ekziston mundësia që mbështetja agresive që po merr nga Ruçi mund të kthehet në mosbesim dhe në kosto për shkak të zhgënjimit që kanë pësuar nga Ruçi disa nga faktorët me peshë në PS-në e Vlorës.

Por Ruçi është i vendosur nga prapavija, ai është i qartë se Vlora e dekadës së ardhshme do jetë qyteti më interesant, pasi priten investime të forta në resorte turistike, porte, aeroporti, projekte ndërkombëtare të shërbimeve dhe turizmit.

Është një lloj hambari dhe pashallëku mundësish që në kalkulimet e ftohta të Ruçit kombinon në mënyrë perfekte me aftësitë e vëllait të dhëndrit të tij, i cili ka takate dhe lidhje të shumëfishta me grupet e biznesit ndërkombëtare.

Është një lloj pensioni i artë dhe testamenti brezash, që Ruçi dëshiron ta sigurojë si lëvizje strategjike në funksion të pasardhësëve të tij biologjikë.

Pështjellimi që shkaktoi në PS-në e Vlorës dhe në qytet dalja nga rreshti e Dritan Lelit, e kombinuar me perspektivën ekonomike që ofron Vlora e dekadës së ardhshme, e ka bërë Ruçin ta piketojë këtë qytet si pashallëkun e tij të fundit.

Është sipërmarrja më ambicioze dhe më e vështirë e tij, nisur dhe nga rrethanat specifike të këtij qyteti dhe nga mosbesimi absolut që krerët lokalë kanë te Ruçi dhe metodat e tij.

Kjo ambicie e Ruçit me siguri që ka vënë në mendime dhe Edi Ramën, i cili është autoriteti që do të thotë fjalën e fundit.

Edi Rama nga ana e tij përballet me dy sfida në raport me Ruçin:

-The cost that may come from a reaction of the socialist ranks of Vlora who may see Ruci's incursion as an occupation;

- The bill of dissatisfaction that can be created in the 2025 elections, as a result of the problems and the "divide and rule" method that Ruçi applied in the Fier region.

Vlora is the most delicate city where Rama has to decide whether he will entrust the next decade of investments to a development-minded scheme, or take the risk of turning Vlora into the last paschal of Gramoz Ruçi, or into a banal fund pension./ Hashtag