The builder of the biggest tower in the history of Tirana, Ilir Shtufi, received that permit as a gift from Sali Berisha. Nothing other than the connection with him, I cannot serve as an argument why an "anonymous" who has been on the outskirts of construction businesses and for these years can trust this construction as an investor. The only thing where he has excelled is being a sponsor of Berisha together with a group of businessmen who serve as a bridge between Berisha's "Clan" and Edi Rama. Of those who usually "tear" you, you were neither with the Doctor nor with Rama , because that's the only way they feel strong.
Sali Berisha, as rarely ever in his 32-year history, appears at a press conference to "refute" an accusation but does not even mention the name of the builder, who in fact received the permit due to his relationship with him.
Now Sali Berisha had two ways to defend himself. Either accuse Edi Rama of breaking the law in granting the permit, or explain to us that Shkëlzenin and himself, or the entire Foltorja, do not know this businessman at all and have no business with him.
But Sali Berisha's inability to distance himself from the stories of his son and his friends is already a historical precedent in Albanian politics.
As he usually does when accused, he changes the object of the accusation and answers to something else. Today, he has been nailed by public opinion as a shopaholic, and instead of answering for this, he pretends that Edi Rama has accused him and asks him to cancel the tower permit. And it's not that it gives any legal reason for canceling the permit, but it says cancel it if you gave it to me.
Canceling the construction permit is an impossible legal act unless you have a major reason that proves a violation of the law. And when the Municipality of Tirana has tried to do it, as in the case of Bashkim Ulaj or Besnik Sulaj in Liqeni, the court has returned it. Moreover, there is no legal violation here in granting permission.
Gjyqi popullor ndaj lejes së kullës nuk ka lidhje me procedura ligjore, por me faktin që leja I është dhënë një biznesmeni dhe shumë të njohur për PD dhe Foltoren si ushtar I Shkëlzen Berishës. Për kaq është gjithë zhurma. Dhe e keqja më e madhe për Berishën, është se kur kërkon të distancohet prej tij, më pak e beson Foltorja se kushdo tjetër. Se ata e kanë pjesë të tyre dhe I ka mbajtur gjallë këto vite fal dhe bamirësisë së disa ministrave socialist, që I kanë dhënë mbi gjysmën e lejeve fotovoltaike në Shqipëri. Asnjë socialist nuk ka marrë as sa gjysma e tij.
Dhe ky nuk është rasti i parë i “shokëve” të djalit të Berishës qe ai bën sikur nuk i njeh.
Në Gërdec ai autorizoi si përfaqësues të kompanisë amerikane që do merrej me demontimin shokun e tij Selmanllarin dhe vet drejtonte gjithçka duke komunikuar gjithë ditën me Delijorgjin. Ai punësoi aty burrin e tezes (baxhanakun) kushërinjtë e tjerë të vet dhe të Selmanllarit që silleshin si grup I gatshëm për çdo operacion ilegal natën dhe ditën. Kur ndodhi gjëma ai ishte I pari që u lidh me Delijorgjin në telefon duke mësuar gjithçka, siç i ka hije pronarit real.
Pak ditë më vonë tha pa asnjë pik turpi që nuk e njoh Mihal Deljorgjin dhe ska folur kurrë në telefon me të. E keni të botuar në shtypin e atyre ditëve. Kur dolën tabulatet dhe doli që ka folur me Delijorgjin rregullisht tha se atë e merrnin shumë njerëz për halle dhe I ndihmonte. Derisa drejtësia nuk vepron ai ka të drejt të thotë skam gisht në atë histori.
Pastaj i hyri me radhë tokave në bregdet. Në trashëgiminë e familjes Vlora në Orikum doli trashëgimtar prapë Selmanllari, në trashëgiminë e Teqes së Zallit në Ksamil, doli trashëgimtar Rrahamani dhe Beshiri me 30 hektarë, në trashëgiminë e familjes Delvina në Sarandë, doli trashëgimtar përsëri Beshiri.
Pastaj i hyri tokave në Lalëz, ku u përzje me gjithë banditët lokal që sot i ka në kurriz dhe PS, dhe zyra e vajzës Sali Berishës u bë fabrikë letrash fals për të krijuar një pronë me qindra hektarë që më pas ju shit një investitori arab. Me ardhjen e socialistëve në pushtet ai u konfrontua me banditët fqinjë, që kishin pritshmëri te tjera për tokën dhe u largua nga Shqipëria. Më pas qeveria vendosi të pastroj atë histori, dhe aty u dha leje për një resort gjigand ku përsëri doli ky Beshiri me 20 për qind.
Tani Sali Berisha po qe se do të heq dorë nga ndonjë gjë, që e quan se e ka marr pa I takuar, le të heq dorë nga 20 apo 30 hektarët që I dalin shokëve të djalit në çdo vend. Këto janë kompetencë e tij jo lejet e ndërtimit. Lejet e ndërtimit janë ligjore. Për shembull në Sarandë edhe pas shumë bllokimesh, një pjesë e tokave të “shokëve” të djalit është dhënë për ndërtim. Edhe pse u bllokuan nga një komision hetimor shtetëror e tipit task force për bregdetin, si ato në Ksamil dhe të Sarandës tani pjesët e shokëve të djalit janë çliruar dhe janë dhënë leje ndërtimi. Dhe ato natyrisht jo në emër të Shkëlzenit. Nuk është e thënë ti marr metra katrorë. I merr dhe lek.
Me kriteret që SPAK ka hetuar të gjej se vila e shoqes, së ish gruas së Arben Ahmetaj, është vilë e Arben Ahmetaj, nëse heton se si kanë dal këta shokët e djalit Berishës, pronarë në çdo pronë të familjeve të mëdha në Shqipëri, tani Shkëlzeni duhet të ishte në Dubai ose Bënç.
Tani unë po flas me emra konkret dhe Berisha ka shansin ti fal të gjitha këto toka duke ja kthyer shtetit që të laj “nderin” e tij të bërë pis nga “shpifjet e mija”. Kaq e thjeshtë është historia e tij. Njësoj është dhe kjo historia e kullës në Tiranë.
I remember one time when they told him why Shkëlzeni went to Mediu's office 42 times for a month for Gërdec's permission and he said that "my son has an intellectual vocation" and he likes the relationships with his generation. I hope there is no such argument for the above-mentioned and I will show us what kind of intellectual conversations he has with them. One of them I know with witnesses that it was for burning my car. But she was not very intellectual.