"March 19, a day of mourning for us as a family", Sazan Guri opens the mortuary doors for the dog: I expect visits at these times for 4 consecutive days

2023-03-20 15:29:05Lifestyle SHKRUAR NGA REDAKSIA VOX
Carp Stone

Environmentalist Sazan Guri had a disaster, after his dog Darki, whom he considered part of the family, died.

The sad news was announced by Guri himself, through a long post on social networks, where he says that March 19 was a day of mourning for his family.

The dog Darkin had been a part of Sazan Guri's family for 19 years, as the environmentalist says that the four-legged dog had been suffering from a tumor mass for several years.

Sazan Guri writes in his post that starting today, March 20, every day from 09:00-12:00 and in the afternoon from 15:00-20:00 for 4 days in a row they are waiting for condolences.

Full post:

I CONVEYED THE DECEASED

Today, March 19 - a day of mourning for us as a family, because one of God's servants, the only four-legged one in our bosom, passed away, the late Darki. Exactly 19 years ago, such a black, hairy, small, lozanjar entered us as a member, initially with a little trouble, because the rest of the house hardly accepted the dark Dark, so he was called Dark, and at first he was left in balcony, but he was a noble breed 'Terrier' and he wanted to hang out and play with the rest of the family and quickly won everyone's hearts, because everyone understood that he felt, played, laughed, cried! But where he was thinking, this would make you reject any theory of the great Pavlov.

Darki immediately gained the right of a house slave, and later that of an office worker, where he came and went just like us. Perhaps he realized that our studio was a studio of freedom, and Darki did not accept from the beginning the chain that makes them different from the wolf. He ate it, tore it with his teeth until we realized that he wanted freedom more than the rope of captivity.

Darki nuk vonoi dhe mori detyrën e arbitrit në familje! Ai gjente në mes të një sherri se kush kishte të drejtë dhe i drejtohesh me lehje atij që kishte gabim, biles sa më shumë gabim të kishte aq më shumë lehte. Dhe kjo u bë normë në familje se dikujt mund t’ja hidhje, por Darkit kurrë. Ndërsa në zyrë, Darki mori përsipër detyrën e psikologut. Ai ndihmonte, më sakt gjente se kush nga ata që hynin e kishin me hile qendrimin apo futjen në zyrë, dhe lehte aq sa për të na treguar neve se bëni kujdes! Kishte raste që nuk pushonte, dhe Darki nuk gabonte. Detyra e tretë e Darkit ishte kur na shoqëronte në rrugë, ku ai gjente me të qindën e sekondit, nëse ai gjoja i njohuri ishte esëll apo tallaz, zbulonte nëse ai dikushi e kishte seriozisht apo me të futme.

Darki ishte i paparashikuar. Ai arrinte të dallonte edhe llojin e bisedës, tonin e zërit, zhurmat e tingujve që delnin nga pjesëtarët e familjes, por edhe të atyre njerëzve që ishin të huaj për shkallën, për lagjen. Nuk pëlqente ata me kapele të shtrembërt e si hajdutë në kokë, ata të veshur keq ose ata me torba në kurriz! Por Darki dallonte njeriun e mirë, i avitesh duke ukur kokën, duke i krehur pakëz bishtin dhe i pëlqente shumë fare kur ai duhej ta përkëldhelte ose ta fërkonte sadopak atë. Dhe këtë e bënte, jo për kënaqësinë e vet, por sepse ai kuptonte se ky i miri diçka kishte, o i fyer nga shefi, o nga i dashuri ndaj dhe rentte ta qetësonte atë. Nëse ti qaje duke parë një film, Darki nuk i ngjantë fëmijës duke i rënë shkurt me të ëmën - e moj boll qave!? Ndërsa Darki vinte fuste kokën thellë ndërkëmbë që ti ta përkëdhekje dhe të humbisje menjen nën kurrizin e Darkit.

Por Darki kishte dhe aftësinë tjetër, atë të parandjerit të tërmeteve dhe ai e tregoi veten kur lajmëroi duke i rënë krevatit nga poshtë secilit prej nesh, dhe ne brof në këmbë të gjithë dhe pyesnim se çfarë ka Darki!? Darki në fakt s’kishte gjë, por tërmeti kishte me Darkin, i cili e dallonte disa sekonda para, aq sa vala e sizmikës duhej të vinte nga hipoqendra në thellësi drejt epiqendrës në sipërfaqe.

Hirësitë e Darkit nuk kishin të sosur! Ai dallonte pjesëtarin e familjes disa km larg ose të paktën disa qindra metra larg, dhe lehte me gjysëm zëri se ai djali i madh apo i vogël po i avitet shtëpisë. Nuk ndodhte kurrë që Darki, ndryshe nga fëmijët kur rriteshin, mos të të ngrihesh në këmbë dhe të vinte deri të pragu i derës, i gatshëm për të zgjidhur lidhësen e këpucëve.

Darki arrinte dhe dallonte llojin e bisedës, tonin e zërit, si dhe timbrin e tingujve dhe të jepte me qindra sinjale që bëj kujdes, duke lehur me cerek zëri. Fëmijët edhe rriten dhe pushojnë së sjelluri harenë e vogëlisë në shtëpi, ndërsa Darki edhe kur u rrit nuk mungoi kurrë të mos gëzonte si fëmijë kur vinte nga zyra në shtëpi, të mos kërcente kur ti e takoje pas disa orësh i ndarë prej tij dhe të mos rendte cep më cep të shtëpisë për të thënë atë që robi i shtëpisë - hare në shtëpi,

Ndaj i kushtoj edhe këtë shkrim pikëllues Darkit tim, të cilit i kam kushtuar edhe një libër në shqip edhe në anglisht “Psikologjia e Qenit”, aq sa kur e lexoi një veteriner i huaj u shpreh se kam lexuar plot e përplotë libra për qen e qenush, për balo e arushë, por kësi librash nuk kam lexuar kurrë.

Darki kishte vite që vuante nga një masë tumorale, ku mjekët përkatës na thanë që edhe ta vinin në gjumë. Mos na i përsërit dy herë i thamë njëzëri burrë e grua?!. Preferuam që, ai Darki që të shqyente deri sa ta nxirrje për nevoja jashtë, tani ta duronim për pavetëdijen që i erdhi ku as shikonte, as dëgjonte as ndjente, e as mendonte si më parë, deri sa javët e fundit filloi të ushqehej pak e më pak, dhe qëlloi që na duhej të iknim në Gjermani me mision atdhetar apo social (takime me bashkëatdhetar për vlera të shqiptarisë), dhe Darki nuk tha as ikni e as rrini, por me shumë gjasa Darki sapo ikëm u fut në agoni që ne të kujtonim e të mbanim mend Darkin si ishte dhe jo sesi të vdiste. Por nusja e shtëpisë që na mori per detyrë të shikonte Darkin në mungesë tonë, pikasi që Darki u rëndua pas pak orësh pasi ikëm ne, dhe ashtu e tramaksur e çoi te mjeku i shtëpisë së qenve te Liqeni i thatë, Vet Hospital Tirana, që i uroj me shpirt për mirësinë që treguan. Aty panë se Darkit i kishin shpërthyer metastazat dhe ata mezi e mbajtën sa erdha nga Gjermania dhe sot në errësirën e darkës, e përcollëm Darkin në botën e amshimit në një vend sektret, ku do t’i ngremë në vend të pllakës së gurtë një pemë të drunjt.
Therefore, starting tomorrow, March 20, every day from 09:00 to 12:00 and then in the afternoon from 15:00 to 20:00 for 4 days in a row we are waiting for condolences near Alpet in Bllok. I would beg any two-legged being that if you can't understand some of these messages about my Dark, at least shut up about my trickery, at least this time.

Thank you in advance, and with respect, SG dv

Video