"They saw him die slowly, but they didn't help him" / The lawyer who followed the case of Denisi's death: The most serious event I have ever followed

The tragic death of an Albanian student shocked the United States 5 years ago. Betrayed by his close friend, 21-year-old Denis Preka, was poisoned and filmed in his last moments of life in a video that went viral on social networks.

A historic decision of 75 million dollars for the death of the Albanian student has created a new precedent in American justice. With shocking facts and evidence, exclusive testimony of his family and friends from Detroit, Grida Duma brings to the Albanian public in Top Story the strong story of the murder of Denis Preka.

In the interview conducted in the USA with the lawyer Mike Morse, the latter shows all the dragging through the trials until justice was achieved, but as he says, Denis's life is not redeemed by anything.

He says that this case he has taken on has been the most challenging he has ever followed.

Grida: We are honored to have one of the most famous lawyers, maybe the most famous lawyer in Detroit, Mr. Mike Morse. We saw your billboards as soon as we got off the plane and I was impressed to learn that this man is going to be on my political show "Top Story." Many people from the Albanian community, let's say compatriots, have spoken to me about you. They said that Linda and Dennis were lucky, although "lucky" for someone who is no longer alive is metaphorical. But they were lucky to have you as a lawyer. Linda told me that without you, nothing would have been achieved in the justice system by herself and she was fighting alone. Thank you so much for all you have done and for bringing a winning story after tragedy.

How come you're not a lawyer who usually has these types of cases on your desk? This is a very rare case in its scope—a criminal case that is not often on your desk. Why did you agree to take it?

Mike: Great question. I think meeting Linda and her husband Jamie and hearing about Dennis' life and the tragedy he had experienced touched me as a father and as a lawyer. I think I knew they wouldn't get justice if I didn't take the case. I've handled over 40,000 cases in my career, so I know what a case looks like. But there was something special about this mother—this strong, loving, powerful mother who was broken. I met him right after the loss and I don't think I've ever met anyone like him. Her story was touching.

Grida: What was that moment that made you say "yes"?

Mike : It was just her passion for Dennis, her passion as a mother, her love for her son, and the injustice of what these children—I call them children, but these young adults, these horrible men—did to the boy her. It was the worst story I have ever heard. It was just awful. I knew it was a criminal case that I had nothing to do with because I am a civil lawyer. Most civil lawyers would not take this case—there was no guarantee of results, no guarantee of money. Most lawyers do not take criminal cases in civil courts. But there was something about her that made it impossible for me to say no. I immediately said "yes", I want to help.

Grida: Was it easy to work with Linda? How did the process go with a mother like Linda and you as her lawyer, their lawyer? I know you had many moments when you did not always agree.

Mike: Linda is the strongest wife and mother I think I know. The love she had for her child…And she knew this case better than any client I have represented in a case in my 32 years on the job. She knew every detail, had every Snapchat message, every phone conversation. She gathered witnesses, had boxes of evidence and knew exactly how she wanted this case to play out. She knew she needed justice, so she pushed my legal team in a good way.

It helped us—no, we weren't focused—we were focused, but we wanted to win for her. We wanted to win for Denis. Of course, clients and lawyers always have clashes of opinion about different things and strategies, but everything was done in the best interest of the case. And it was useful.

Grida: I understand. The jury's verdict was entirely in Dennis's favor. They didn't blame him. The boy was so innocent and so unaware of what was happening to him that it is a tragedy to see how his friends—if we can call them friends—behaved. Let's dwell a little on the human aspect of this trial. What did you feel about those who were supposed to be his friends?

Mike: Horrible human beings. The fact is that here in America we learn from the age of five that if you see someone in bad shape, someone sick, someone not feeling well, call 911 and the ambulance will come. This is instilled in our children. The fact that they watched him suffer and slowly die and did nothing to help him for hours and then went to sleep. They fell asleep and when they woke up, he was dead.

Grida: They fell asleep?

Mike: They fell asleep. One person left the house, two others stayed and fell asleep. They were awakened by an alarm at 9:00 a.m. and Dennis was dead. Then they called the police. The coroner said he had died six hours earlier.

Grida: How was their behavior during the trial?

Mike: E tmerrshme. Ata po e filmonin, e postonin në Snapchat, po vendosnin filtra në ato mesazhe të Snapchatit dhe po dërgonin mesazhe midis tyre. Nick Remington po dërgonte mesazhe me njerëz të tjerë që donin të blinin drogë prej tij dhe donte t’u shiste drogë. Dërgonin mesazhe shumë orë para ngjarjes, dhe të nesërmen. Nuk u interesonte fare për jetën e Denisit. Aspak. Ata gënjyen për policinë, e mbuluan ngjarjen, dhe në gjyq kërkuan të mbrohen me Amendamentin e Pestë në vend që t’i tregonin jurisë se çfarë kishte ndodhur në të vërtetë. Kjo ishte një çështje shumë e vështirë sepse ata nuk ndanë faktet. Falë Zotit që kishim mesazhe nga Snapchat, dhe falë policisë që bëri një hetim të mirë, përndryshe drejtësia mund të mos ishte arritur.

Grida: Po për familjet e tyre? A patën ndonjë reagim apo sjellje në ndonjë mënyrë?

Mike: Më habiti fakti që familjet e tyre nuk erdhën në gjykim. Këta të rinj ishin tërësisht vetëm në gjykatë. Nuk kishin as miq, as familje. Familja nuk na u afrua fare, nuk iu afrua as Lindës dhe familjes së saj. Vetëm mund ta hamendësoj se çfarë po mendonin ose çfarë po bënin, por ata nuk erdhën në gjyq as për një minutë.

Grida: Dhe kjo ishte një çështje dhe diskutim gjyqësor që për herë të parë u trajtua në këto terma në gjykatat e Detroit-it?

Mike: Nuk kam parë kurrë një çështje të tillë. Kërkova dhe nuk gjeta diçka të ngjashme.

Grida: Po krijonit një precedent.

Mike: Nuk është domosdoshmërisht një precedent ligjor, por është një precedent drejtësie që nuk do të lejojmë të ndodhë përsëri. Njeriu që i dha Denisit drogën ka tani një vendim gjyqësor prej 75 milionë dollarësh kundër tij, që do ta ndjekë për gjithë jetën. Ne nuk besojmë se është i shkarkueshëm në falimentim, kështu që nëse ai fiton para ndonjëherë, bëhet i suksesshëm ose gjen një punë, ne do të jemi aty për t’i marrë paratë.

Grida: Nëse ai nuk e bën këtë, nëse ai mbetet gjithmonë në falimentim, kjo shumë parash do të mbetet si pjesë e dinjitetit të gjyqit. Çfarë ndodh me anën financiare? Ka marrë shumë vëmendje ana financiare, miliona dollarë.

Mike: Është një shpërblim simbolik. Linda, të cilën e njoh prej pesë vjetësh e gjysmë, është një nënë e përkushtuar, e fortë, e fokusuar, që nuk flinte mirë, nuk buzëqeshte shpesh, dhe nuk e pashë kurrë të qeshte me të vërtetë. Brenda pak minutave pas vendimit, ajo po buzëqeshte, qeshte dhe qante. Ajo më dërgoi mesazh të nesërmen në mëngjes—më vjen mishi kokërr—ajo tha: “Kjo është hera e parë që kam fjetur në pesë vjet e gjysmë.” Kjo vlen më shumë se paratë për mua dhe vlen më shumë se paratë për të. Asnjë shumë parash nuk do ta kthejë Denisin, dhe këtë e argumentova para jurisë.

Grida: A ka pasur një moment kur ata i kanë ofruar Lindës një shumë të caktuar parash për të ndaluar gjykimin?

Mike: Ka pasur diskutime për zgjidhje. Ne morëm disa para nga njëri prej të pandehurve që kishte një polisë sigurimi. Dy të pandehurit që mbetën në gjykim ofruan para, por nuk ishte mjaftueshëm. Ata donin një vendim. Ata kishin nevojë që dikush të merrte fajin. Këta njerëz nuk do të thoshin kurrë: “Unë e bëra, është faji im, më vjen keq.” Ata nuk e thanë këtë dhe nuk do ta thoshin kurrë. Kështu që ne kishim nevojë që juria, të tetë juristët, të pajtoheshin se Nick Remington e bëri këtë, se Denisi nuk kishte bërë asgjë gabim, dhe kjo është ajo që bënë. Pastaj kërkuam që të vendosnin një shumë të mjaftueshme parash që familja ta kuptonte se jeta e Denisit kishte rëndësi. Dhe e bënë. Dhanë një vendim prej 75 milionë dollarësh, që është shumë e madhe. Kjo i tregoi familjes se jeta e Denisit kishte rëndësi, se jeta e tij vlente shumë dhe se ai nuk kishte bërë asgjë gabim. Kjo ishte pjesa e shërimit. Nëse ata do të merrnin një çek prej 75 milionë dollarësh, ata mund të mos e kishin pranuar atë shumë. Ata donin drejtësi.

Grida: Kështu mendoni?

Mike: Nuk e di. Do të duhet ta pyesim Lindën,

Grida: por kam përshtypjen se kjo ishte më shumë për drejtësinë sesa për paratë. Familja ka filluar një fondacion në emër të Denisit dhe po mendoja se, edhe pse nuk e kam pyetur Lindën, ato fonde mund të shkojnë për fondacionin. Cila ishte përshtypja juaj për Denisin pa e takuar? Për karakterin e tij të hareshëm, siç pashë në disa video. Çfarë ju bëri të lidheshit aq shumë me djalin që humbi jetën?

Mike: Denis ishte 21 vjeç kur vdiq. Unë isha 22 vjeç kur më vdiq babai, kështu që e kuptoj vlerën e familjes dhe humbjen, dhe kjo mund të jetë një arsye pse kjoçështje ishte kaq emocionale për mua. Denisi dukej një djalë i mrekullueshëm—i zgjuar, sipërmarrës, i dashur dhe mbrojtës i fortë i familjes. Ai i thoshte nënës se e donte, çdo ditë. I mbronte shumë motrat nga njerku. E donte Xhemin, njerkun, dhe lexova disa nga letrat mes tyre. Ishte djalë fantastik, po merrte dy diploma. Donte t’i ndihmonte të gjithë. Linda na siguroi që ta njihnim Denisin, çfarë po bënim dhe për kë po përpiqeshim të merrnim drejtësi. Ajo na tregoi pafundësi fotosh, videosh, letrash dhe certifikatash diplomimi. Kështu që me të vërtetë ndiej se e kam njohur, dhe më vjen keq që nuk pata mundësinë ta takoja. Ai dukej si një njeri i mrekullueshëm.

Grida: Ka pasur çështje që i keni bërë pa përfitime financuare?

Mike: Rreth tri vite më parë, morëm një çështje ku një person ishte dënuar gabimisht—ose të paktën ne besonim që ishte—dhe ai po kalonte jetën e tij në burg pa mundësi lirimi me kusht. Ai do të vdiste në burg. Klinikja e Pafajësisë në Miçigan, një organizatë që ndihmon njerëzit të dalin nga burgu kur janë dënuar gabimisht, më dërgoi transkriptet e gjyqit dhe më tha: “Majkëll, duhet ta lexosh këtë.”

Unë u thashë: “Nuk kam bërë kurrë çështje penale. Nuk e di çfarë po lexoj ose çfarë po bëj.” Por e lexova të gjithën dhe e kuptova që ky njeri nuk kishte marrë një gjyq të drejtë. Klinika kërkoi ndihmën time për ta nxjerrë, dhe unë përsëri thashë: “Nuk e kam bërë kurrë këtë.” Por ata më thanë: “Kemi besim tek ti. Provoje. Bëje.”

Kështu, solla ekipin tim dhe pas dy vitesh pune, e nxorëm jashtë nga burgu. Ne fituam çështjen. U bë me fëmijë para dy muajsh dhe së shpejti do të martohet. Nuk kishte para në atë çështje, por ishte një çështje e fuqishme dhe unë kisha nevojë t’i jepja drejtësi këtij njeriu. Ai nuk kishte marrë drejtës. Linda dhe Denisi gjithashtu kishin nevojë për drejtësi, dhe nuk do ta merrnin nga sistemi ynë gjyqësor. Zyra e prokurorit nuk po u jepte drejtësi. Nuk e dinim në atë kohë…

Grida: Pse mendoni se zyra e prokurorit nuk po jepte drejtësi për Denisin dhe Lindën? Sepse kam lexuar që ka munguar vullneti nga zyrtarët për të dhënë përgjigje.

Mike: Unë e Linda kemi pasur pak mosmarrëveshje te prokuroria. Nuk e tërheq këtë. Nuk e di pse Prokuroria nuk e ka paditur përsëri njeriun përgjegjës. Ata po e shqyrtojnë çështjen, nga sa më është thënë. Më pëlqen prokuroria, dhe mendoj se zakonisht bëjnë punë të mirë këtu në Miçigan. Jam shpresëplotë që më në fund do ta dënojnë njeriun përgjegjës për vdekjen e Denisit. Besoj se kemi zbuluar disa informacione të rëndësishme gjatë çështjes sonë civile që do t’i ndihmojë ata ta padisin dhe, shpresojmë, të sigurojnë një dënim.

Grida: Le të shpresojmë. Çasti tjetër i rëndësishëm është në nëntor, apo jo? A keni ndonjë gjë që po ndodh në gjyqet tani?

Mike: Jo që ta di. Çfarë ka në nëntor?

Grida: Linda përmendi diçka, por mund të kem keqkuptuar.

Mike: Nuk jam në dijeni për asgjë specifike në nëntor. Ndoshta është data tjetër që prokurori tha se do të japin një përditësim ose diçka e tillë, por nuk jam shumë i informuar për ato detaje.

Grida: Pas fitores në këtë çështje, çfarë lloj fokusi dhe vëmendjeje keni marrë?

Mike: Ka pasur shumë vëmendje. Unë jam kryesisht një avokat për çështjet automobilistike, çështje kamionësh. Merrem me çështje të kafshimeve nga qentë. Nuk kam marrë kurrë një si kjo, dhe nuk kam qenë në gjyq për shumë vite. Linda tregon një histori se unë premtova ta merrja këtë çështje që ditën kur u takuam. Nuk e them zakonisht këtë, që sapo ta shoh ta pranoj një çështje. Kam 50 avokatë në firmën time, dhe unë e drejtoj firmën, jam imazhi, kështu që për mua të marr disa javë pushim për të ndjekur një çështje është diçka e madhe. Por pas pesë vitesh e gjysmë, dëshirova ta merrja vetë këtë çështje. Ajo më tha që duhej ta merrja, dhe unë thashë që duhej marrë. Ishte një gjyq katër-ditor dhe morëm vendimin më të madh në historinë e Miçigan për një vdekje të padrejtë. Kam marrë shumë vëmendje nga avokatët e gjyqeve anembanë vendit, marr telefonata, kam dalë në podcaste dhe intervista. Është diçka e madhe dhe indihmon të gjithë, dërgon një mesazh të fortë.

Grida: Ju keni bërë shumë për të rritur ndërgjegjësimin për të mos u ngatërruar nga droga te pilulat. Jeni përpjekur të theksoni që helmimi nuk është mbidozë.

Mike: Po, kjo ishte një pikë e rëndësishme në këtë çështje. Fjalët kanë rëndësi. A është një mbidozë? Mbitoksikim? Helmim? Kjo çështje ishte qartësisht një helmim, jo një mbidozë. Një mbidozë është kur dikush merr shumë drogë dhe vdes. Me qëllim. Kjo nuk ishte me qëllim.

Grida: Me qëllim nga vetë personi.

Mike: Denisi nuk donte të vdiste. Nuk donte të merrte shumë “molli”. Ai donte të merrte Adderall për të studiuar për një provim të nesërmen. Ai dëshironte të zgjohej dhe të bënte një punë të mirë. Ata që marrin mbi dozë nuk duan t’ia dinë për të nesërmen. Duhej të bënim kujdes me fjalët. Kjo nuk ishte një mbidozë; ishte helmim. Ishte çështje helmimi, i qëllimshëm. Si avokat, duhet të zgjedhësh me kujdes fjalët që thua. Ne po përpiqemi të përhapim ndërgjegjësimin, jo vetëm tek juria, por edhe tek publiku. Ndërgjegjësoni fëmijët e prindërit. Të gjithë që njohim sot marrin ilaçe pa reectë. Nëse e beson atë person, nëse e ke familjar dhe e sheh nga vjen shishka, në shumë raste s’ka problem. Por t’i besosh një shoku shkolle, dikujt që s’e njeh? Nuk është e mirë. Dua të shtojmë ndërgjegjësimin. U fola fëmijëve të mi për çështjein e Denisit. I tremba, doja t’i trembja. S’besoj se do ta bëjnë. S’do të marrin ilaçe pa recetë. U thashë, po deshët Adderall, shkojmë te mjeku dhe marrim recetën. Dhe ata e kuptuan. Është mesazh shumë i rëndësishëm. Nëse mund të shpëtojmë një jetë duke treguar këtë histori, atëherë e bën fitoren akoma më të ëmbël.

Grida: A keni pasur ndonjë klient tjetër shqiptar?

Mike: Shumë. Po, ka një komunitet të madh këtu. Kam shumë miq të mirë që janë shqiptarë. Sapo isha me një grua shqiptare këtë mëngjes. I tregova foton tuaj dhe ajo ishte shumë e emocionuar. Pra, po, shumë klientë shqiptarë

Grida: Tani keni 220 punonjës, apo jo?

Mike: Po.

Grida: A mendojnë ata se ky çështje i ka dhënë firmës tuaj ligjore një reputacion të madh?

Mike: Mendoj se janë shumë krenarë për atë që bëmë. Ne gjithmonë përpiqemi të bëjmë një ndryshim dhe ne i kthejmë shumë komunitetit tonë. Por kur morëm vendimin, të nesërmen u kthyem në zyrë dhe të gjithë mbanin një bluzë të firmës ligjore Mike Morse, “Majku fitoi për mua”. Ata janë krenarë dhe të nderuar të jenë pjesë e kësaj firme, mendoj. Dhe mendoj se komuniteti është krenar. Të gjithë janë të lumtur. Gjithçka ka qenë pozitive.

Grida: A mendoni të merrni më shumë çështje si ky pas kësaj fitoreje?

Mike: Absolutisht. Gjithmonë kërkoj çështje ku mund të bëj një ndryshim, pavarësisht nëse ka një kompensim financiar apo jo.

Grida: Ju gjithashtu jeni shumë të angazhuar në aktivitete bamirëse dhe humanitare.

Mike: Angazhohem në shumë bamirësi.

Grida: Kam parë që angazhoheni në komunitete shkollore, bëni shumë në atë fushë. Pse e bëni?

Mike: Jam shumë mirënjohës për këtë komunitet që ka zgjedhur firmën time ligjore, që e do firmën time ligjore dhe që më do mua kur jam jashtë në publik. Dua t’ua kthej gjithnjë e më shumë. Gjithmonë kërkoj mundësi për të ndihmuar. Po, ne kemi shpërndarë mbi 320,000 çanta shkolle për fëmijët në nevojë, të mbushura me materiale shkollore. Ne gjithashtu organizojmë ngjarje për birësim…

Grida: A shkoni vetë atje?

Mike: Si thatë?

Grida: A shkoni vetë atje? A i jepni çantat e shkollës fëmijëve vetë?

Mike: Epo, është shumë e vështirë t’i shpërndaj të gjitha çantat vetë. Sigurisht që shkoj.

Grida: Shkoni, po nuk i dërgoni.

Mike: Kam 80 punonjës nga firma ime ligjore që më ndihmojnë. Ata vijnë në parkingun tim dhe së bashku shpërndajmë çantat. Pastaj, një muaj më vonë, organizojmë një ngjarje për adoptimin e qenve. Ne kemi rreth 200 qen që i japim për adoptim. I mbledhim të gjithë bashkë dhe e bëjmë si një atmosferë feste, ku njerëzit mund të adoptojnë mikun e tyre më të mirë. Është e mrekullueshme. Ne gjithashtu sigurojmë që njerëzit të arrijnë në shtëpi të sigurtë në natën e Krishtlindjes duke paguar për udhëtimet e tyre në shtëpi në mënyrë që të mos drejtojnë makinën në gjendje të dehur. Ky komunitet është i mrekullueshëm, dhe Michigan është i mrekullueshëm.

Grida: The reason why I am asking you about your charities and humanitarian activities is that Linda has spoken to me a lot about her gratitude towards you. She mentioned that you were the only one of the major law firms in Detroit that agreed to take the case. She's grateful for that and I'm grateful too. I think that many Albanians who are watching and listening to us now should see a man who, apart from strict legal professionalism, is an example in this regard. That's why I asked you about these little things. Of course, there is more to it than that, but we have very few minutes and moments to share on a prime time TV show. Thank you very much. Thank you so much for being such a man in our community, especially in the Albanian-American community here in Detroit. Everyone I've met and talked to about you has said, "He's the greatest," and I'm pretty sure that's not just a compliment, but a reality.

Mike: Glad to hear it. I love your community. I love the Albanian community. I have so many Albanian friends. But thank you.

Grida: Thank you, on behalf of Denis and everyone.