
Një tjetër e papritur, një tjetër problem, një tjetër ditë pritjeje. Hamas njoftoi mbrëmë Izraelin me listën e emrave të katër pengjeve që do të lirojë sot, dhe nuk janë ata që qeveria, mediat dhe populli izraelit prisnin.
Nëse gjithçka shkon mirë, do të lirohen Karina Ariev, Daniella Gilboa, Naama Levy dhe Liri Albag, të gjitha në të njëzetat, të gjitha vrojtuese (ushtare përgjegjëse për mbikëqyrjen vizuale të kufirit), të kapura në bazën ushtarake të Nahal Oz pasi Hamasi e pushtuan atë më 7 tetor.
Të katërta – dhe në veçanti Liri Albag, për të cilën disa javë më parë doli një video ku shihej e dëshpëruar dhe me lot – janë ndër fytyrat më të njohura të krizës nga ana izraelite. Për t’i liruar ato, Tel Avivi do të lirojë 50 të burgosur palestinezë për secilën (përfshirë disa të dënuar për terrorizëm) kundrejt 30 të burgosurve që lirohen për çdo civil. Për të burgosurit, dyert e burgjeve do të hapen sapo gratë të jenë në Izrael: në të njëjtën kohë, populli i Gazës do të mund të fillojë të kthehet drejt veriut.
Gjithçka në rregull? Jo krejtësisht. Sipas marrëveshjes së Dohas, fillimisht duhej të liroheshin civilët dhe vetëm më pas ushtaret. Mungojnë pra në listë Shiri Bibas, nëna e Kfir dhe Ariel, dhe Arbel Yehud, 29 vjeç, nga kibuci Nir Oz. Izraeli kishte kërkuar që Yehud të lirohej sot dhe – sipas Reuters – ishte i gatshëm të hiqte një emër tjetër nga lista për ta kthyer atë: negociatat shpjegojnë heshtjen mediatike të imponuar për orë të tëra ndaj mediave izraelite. Por në fund, Yehud nuk do të kthehet sot. Gruaja – sipas asaj që publikohet në shtyp – është gjallë dhe në duart e Xhihadit Islamik: nëse kjo është arsyeja e vonesës, nuk është e qartë.
Por mungesa e emrit të saj është ajo që për disa orë bëri të druhej se marrëveshja do të prishej: vetëm në mbrëmje u dha miratimi përfundimtar. Çështja për zonjën Bibas është ndryshe: për muaj të tërë zërat për vdekjen e fëmijëve me flokë të kuq kanë qarkulluar, ndonëse askush këtu nuk i përhap publikisht. Fakti që vëmendja nuk është përqendruar tek ata është një sinjal i qartë.
Lirimi do të menaxhohet përsëri nga Komiteti Ndërkombëtar i Kryqit të Kuq: si një javë më parë, tre kampe janë gati nga ana izraelite e Rripit për të pritur pengjet, dhe do të aktivizohet ai më i afërti me pikën e lirimit.
Kur ushtaret të jenë në duart e Forcave të Armatosura të Izraelit, autobusët me të burgosurit palestinezë do të largohen nga burgjet drejt Bregut Perëndimor dhe trupat izraelite do të fillojnë të tërhiqen nga një pjesë e korridorit Neztarim, që e ndan Rripin më dysh, duke i lejuar njerëzit e Gazës të fillojnë të kthehen drejt veriut. Procesin do ta monitorojë një grup kontraktorësh të huaj, me shumë gjasa amerikanë, të cilët këto orë po vendosen në zonë: është e mundur pra që të ketë vonesa.
Qëndrueshmëria e marrëveshjes sot është thelbësore: prej ditësh ofensiva që Izraeli ka nisur në Xhenin, në Bregun Perëndimor, e bën atë edhe më të brishtë nga ç’është. Këtë e kanë kuptuar familjet e pengjeve, të cilat dje protestuan duke bllokuar autostradën Tel Aviv-Jerusalem për të kërkuar që të kthehen të gjithë në shtëpi, jo vetëm të katërta të sotmet. E njëjta gjë vlen për tensionin në kufirin verior, drejt Libanit: Izraeli duhej të tërhiqej sot sipas marrëveshjes me Beirutin. Por dje njoftoi se nuk do ta bëjë për tridhjetë ditë të tjera, duke cituar si arsye paaftësinë e Forcave të Armatosura Libaneze për të kontrolluar terrenin.