KOMENT nga I GJATI / Do të zgjidhësh një problem? Mos kërko zgjidhjen, por zhduk problemin!

 Kliko këtu për të tjera
Voxpress:

Si u bë Europa e ashpër ndaj emigracionit

29 Qershor 2025, 22:01Pikëpamje SHKRUAR NGA NEW YORK TIMES
Proteste kunder emigracionit

Gjashtë vite më parë, Nicola Procaccini, anëtar i Parlamentit Europian nga Italia, thotë se kolegët e tij nuk donin të takoheshin me të në ndërtesën e Parlamentit në Bruksel.

Arsyeja ishte qëndrimi i tij i ashpër ndaj emigracionit. Ai i përkiste një partie të vogël dhe të margjinalizuar në të djathtën italiane, e cila ishte shumë kritikuar për qëndrimet e saj kundër emigrantëve.

“Dora ime mbetej në ajër sepse njerëzit nuk më jepnin dorën. Më konsideronin fashist,” thotë Procaccini, duke treguar se si e shihnin kundërshtarët e tij. Në të njëjtën kohë, aktivistët që mbronin të drejtat e emigrantëve përkrahnin politikat më të buta dhe ishin të mirëpritur në Parlament.

Por sot, gjërat kanë ndryshuar shumë. “Ata që më parë na quajtën racistë dhe ksenofobë, tani po thonë se ndoshta kemi pak të drejtë,” thotë ai. Partia e tij, “Vëllezërit e Italisë,” është bërë shumë e njohur në Itali. Udheheqësja e partisë, Giorgia Meloni, është kryeministrja e vendit. Gjithashtu, Procaccini ka një rol të rëndësishëm në grupin e konservatorëve në Parlamentin Europian.

Në të gjithë Europën, politikanët nga e djathta dhe e majta po bëhen më të ashpër ndaj emigrantëve që nuk kanë dokumente. Ky ndryshim nuk është si ai në Shtetet e Bashkuara nën Presidentin Trump, por po bëhet pjesë e politikave të vendeve europiane dhe duket se do të zgjasë.

Në shumë vende të Bashkimit Europian, politikanët që janë qendër dhe të djathtë po bashkohen për të ulur mbrojtjen që iu jepet emigrantëve dhe për të bërë më të lehtë dëbimin e tyre. Politika e Danimarkës për të mos pranuar refugjatë është bërë model për shumë vende të tjera. Bashkimi Europian po përgatit rregulla të reja që do të lejojnë dërgimin e njerëzve që kërkojnë azil në vende të treta, madje edhe jashtë BE-së, si në Bosnjë dhe Hercegovinë.

Ky ndryshim në politikat e emigracionit është pranuar nga shumë vende, përfshirë Gjermaninë dhe Poloninë. Ata kanë vendosur kontrolle të reja në kufijtë e tyre dhe kanë pezulluar të drejtën për azil në disa raste.

Megjithatë, kjo politikë ka marrë edhe shumë kritika. Organizata dhe aktivistë që mbrojnë të drejtat e njeriut paralajmërojnë se kjo mënyrë trajtimi mund të shkelë të drejtat e emigrantëve. Ata theksojnë se dërgimi i kërkesave për azil jashtë vendeve dhe përkeqësimi i kushteve njerëzore janë shqetësime serioze.

Ndërsa Europa po ndjek këtë politikë më të rreptë ndaj emigracionit, disa komunitete lokale, si ai i qytetit Sopot në Poloni, përpiqen të mbajnë një qëndrim të balancuar. Ata duan të ruajnë sigurinë, por edhe të trajtojnë emigrantët me respekt si fqinj të ligjshëm dhe jo si kriminelë.

Në vitet e fundit, numri i emigrantëve që vijnë në Europë ka ndryshuar. Pas një rritjeje të madhe për disa vjet, ku më shumë se një milion njerëz nga vende si Siria, Iraku dhe Afganistani kërkuan azil, tani ky numër ka rënë. Sipas të dhënave nga agjencia e kufijve të BE-së, Frontex, në pesë muajt e parë të vitit 2025, numri i emigrantëve ka rënë me rreth 20% krahasuar me vitin e kaluar.

Megjithatë, numri i dëbimeve të emigrantëve të paligjshëm ka filluar të rritet. Disa vende po ndërmarrin masa më të ashpra për të kontrolluar kufijtë e tyre dhe për të ndaluar hyrjen e emigrantëve pa dokumente.

Një nga politikat më të diskutueshme ka qenë ajo e Britanisë së Madhe, e cila propozoi dërgimin e njerëzve që kërkojnë azil në Ruandë, një vend në Afrikë. Kjo u kritikua fort nga organizatat për të drejtat e njeriut dhe nga zyrtarët europianë, të cilët thanë se kjo është një mënyrë për të larguar problemet e emigracionit jashtë territorit europian.

Në këtë kuadër, kryeministrja italiane Giorgia Meloni ka propozuar që disa azilkërkues të mbahen në Shqipëri gjatë kohës që shqyrtohen kërkesat e tyre. Edhe pse gjykatat italiane kanë bllokuar për momentin këtë plan, presidentja e Komisionit Europian, Ursula von der Leyen, e ka quajtur këtë “një shembull të të menduarit jashtë kutisë”.

Bashkimi Europian gjithashtu po punon për të krijuar një sistem ku kërkesat për azil mund të dërgohen në vende të treta, ndërsa procesi i dëbimit të atyre që u refuzohet azili të jetë më i shpejtë.

Një moment i rëndësishëm ishte kur kryeministrja e Danimarkës, Mette Frederiksen, u shfaq në Romë për të mbështetur politikat më të ashpra të migracionit krah Melonit. Danimarka është një nga vendet me politikat më të rrepta për refugjatët dhe tani po nxit edhe vende të tjera të ndjekin shembullin e saj.

Gjermania dhe Polonia janë gjithashtu duke përforcuar kontrollin në kufij dhe kanë pezulluar të drejtën e azilit në disa raste për shkak të flukseve të mëdha të emigrantëve, veçanërisht në kufirin mes Polonisë dhe Bjellorusisë.

Megjithatë, disa qytete si Sopot në Poloni përpiqen të mbajnë një balancë midis sigurisë dhe respektit për emigrantët. Kryetarja e Sopot, Magdalena Czarzynska-Jachim, thotë se emigrantët legalë janë fqinjë dhe jo kriminelë, dhe se duhet bërë kujdes që të mos stigmatizohen të gjithë emigrantët.

Kjo mënyrë e re e trajtimit të emigracionit po ngjall debate edhe mes atyre që më parë ishin për masa më të ashpra. Për shembull, Australia dikur kishte ndaluar emigrantët që hynin përmes detit dhe i kishte dërguar në vende të largëta si Papua Guineja e Re. Kjo politikë u kritikua shumë për shkelje të të drejtave të njeriut.

Alexander Downer, ish-ministri australian i jashtëm, tregon se Bashkimi Europian dikur e kritikonte këtë politikë, por tani ka ndryshuar qëndrim. “Tani von der Leyen e ka përqafuar këtë politikë,” thotë ai.

Video

SHIKO KANALIN NE YOUTUBE
×